de Arbia

Vanochtend reed ik heel vroeg over de weg tussen Siena en Arezzo. Rechts van de weg de ongelofelijk mooie Crete Senese, zelfs op deze sombere dag in december. Links zag ik, tot mijn grote schaamte, voor het eerst in het echt een bord 'Montaperti'.
Even later vond ik in Castelnuovo Berardenga de winkel waarvoor ik gekomen was gesloten en kwam ik er achter dat ik me in de dag had vergist......gewoon weer naar huis, 45 minuten rijden.

Montaperti, gemeente Castelnuovo Berardenga, voor mij raar om het zo te zien staan, een naam die ik alleen uit boeken ken, blijkt een dorpje zo dichtbij. In plaats van richting Montaperti kom ik per ongeluk op de weg naar Gaiole in Chianti en omdat die mij zeker naar huis brengt keer ik niet weer om.

Ik zit midden in de geschiedenis!

De afstand tussen Siena en Florence is tastbaar. Hoe lang zou je daar vroeger over hebben gedaan? In 1260? met 30.000 infanteristen?
Langs de weg naar Gaiole loopt een riviertje. Het landschap is sprookjesachtig. Er hangt een lichte mist, de bomen zijn groen behaard door een schimmel en de laatste bladeren zijn donkerrood. Ik ben gestopt om deze foto te maken.

Na Gaiole en Radda kom ik vlak voor Castellina een bordje tegen dat de bron aangeeft van de rivier de Arbia. Ik ben dus de hele weg langs de Arbia gereden. Dit keer het hele landschap rood gekleurd, behalve de rivier.

Op 4 september 1260 was het de rivier die rood kleurde! Rood van het bloed van de Florentijnse soldaten. 10.000 Florentijnen in mootjes gehakt en ik denk dat in 1260 dat echte mootjes waren. Aan Senese zijde sneuvelden slechts 600 soldaten bij deze bloedige veldsag.

In september van dit jaar ben ik begonnen met het lezen van Dante's Divina Comedia en in de Inferno was daar eindelijk die regel die elke Italiaan uit zijn hoofd kent: che fece l’Arbia colorata in rosso.(Wat de Arbia rood deed kleuren)

Dante bezingt de veldslag en het bloed wat vloeit in deze rivier waar ik vanochtend langs rij, maar hij bezingt vooral het verraad wat aan het verlies van de Florentijnen ten grondslag lag en hij stuurt naar de onderste lagen van de hel alle verraders van de Ghibellijnse partij, die aan de kant van Siena vochten.

Voor Siena is deze gruwelijke slag, hoewel de laatste overwinning op Florence, nog steeds elk jaar reden voor een feest vol trots en traditie: de Palio, op 2 juli en 16 augustus.