Il Capo Pilota

Een wandeling met mijn hond door het bos volstaat vanochtend om uitgenodigd te worden voor de lunch bij onze plaatselijke luchtvaartmaatschappij.

Een bord pasta al ragù met één glaasje prosecco, want morgen moeten ze weer vroeg op voor 4 Brazilianen die de eerste vlucht in het nieuwe jaar hebben geboekt.

Stefano en Gianna, waar overigens mijn hond Leone vandaan komt, organiseren al jaren ballonvluchten over de Chianti en zijn nu, vanwege veranderde regelgeving , een officiele luchtvaartmaatschappij geworden. (Ik moet daarbij altijd denken aan mijzelf in mijn Martinair pakje, maar bij hun gaat het er anders aan toe)


Als passagier wordt je geacht te helpen, voor dag en dauw, met het spannen van de ballon, zodat deze zich kan opblazen, maar na de vlucht, die overal kan eindigen want een ballon is echt aan de elementen overgeleverd, is het ook flink aanpakken met het opvouwen en inladen. Daarna mag je genieten van een champagneontbijt ten huize van de "luchtvaartmaatschappij".


De vlucht is een belevenis en een van de mooiste dingen die ik ooit heb meegemaakt. De stilte, het uitzicht, de schaduw van de ballon die over de heuvels volgt, het blaffen van de honden: onvergetelijk.

Wij zijn inmiddels gewend aan het geluid van de ballon, vroeg in de morgen en aan de eindeloze fotogenieke taferelen van Stefano's luchtballon over het dorp, maar toch kan ik vaak niet de verleiding weerstaan even te stoppen en een foto te maken, of te toeteren, in de hoop dat ze me horen.



Tijdens de lunch vandaag hadden we het over het feit dat ik misschien ook gids van Siena wil worden en Stefano liet me het volgende filmpje zien:
http://www.sienaballooning.it/
Hij is als enige ooit opgestegen vanaf het Piazza del Campo!

www.flyballoon.it

de Arbia

Vanochtend reed ik heel vroeg over de weg tussen Siena en Arezzo. Rechts van de weg de ongelofelijk mooie Crete Senese, zelfs op deze sombere dag in december. Links zag ik, tot mijn grote schaamte, voor het eerst in het echt een bord 'Montaperti'.
Even later vond ik in Castelnuovo Berardenga de winkel waarvoor ik gekomen was gesloten en kwam ik er achter dat ik me in de dag had vergist......gewoon weer naar huis, 45 minuten rijden.

Montaperti, gemeente Castelnuovo Berardenga, voor mij raar om het zo te zien staan, een naam die ik alleen uit boeken ken, blijkt een dorpje zo dichtbij. In plaats van richting Montaperti kom ik per ongeluk op de weg naar Gaiole in Chianti en omdat die mij zeker naar huis brengt keer ik niet weer om.

Ik zit midden in de geschiedenis!

De afstand tussen Siena en Florence is tastbaar. Hoe lang zou je daar vroeger over hebben gedaan? In 1260? met 30.000 infanteristen?
Langs de weg naar Gaiole loopt een riviertje. Het landschap is sprookjesachtig. Er hangt een lichte mist, de bomen zijn groen behaard door een schimmel en de laatste bladeren zijn donkerrood. Ik ben gestopt om deze foto te maken.

Na Gaiole en Radda kom ik vlak voor Castellina een bordje tegen dat de bron aangeeft van de rivier de Arbia. Ik ben dus de hele weg langs de Arbia gereden. Dit keer het hele landschap rood gekleurd, behalve de rivier.

Op 4 september 1260 was het de rivier die rood kleurde! Rood van het bloed van de Florentijnse soldaten. 10.000 Florentijnen in mootjes gehakt en ik denk dat in 1260 dat echte mootjes waren. Aan Senese zijde sneuvelden slechts 600 soldaten bij deze bloedige veldsag.

In september van dit jaar ben ik begonnen met het lezen van Dante's Divina Comedia en in de Inferno was daar eindelijk die regel die elke Italiaan uit zijn hoofd kent: che fece l’Arbia colorata in rosso.(Wat de Arbia rood deed kleuren)

Dante bezingt de veldslag en het bloed wat vloeit in deze rivier waar ik vanochtend langs rij, maar hij bezingt vooral het verraad wat aan het verlies van de Florentijnen ten grondslag lag en hij stuurt naar de onderste lagen van de hel alle verraders van de Ghibellijnse partij, die aan de kant van Siena vochten.

Voor Siena is deze gruwelijke slag, hoewel de laatste overwinning op Florence, nog steeds elk jaar reden voor een feest vol trots en traditie: de Palio, op 2 juli en 16 augustus.