Kiwi's in Toscane...

Van mijn huis naar Florence is bijna 30 km en daar doe ik met de auto, afhankelijk van het verkeer, een klein half uur over. Een stukje provinciale weg Firenze-Siena, dwars door Chianti en ik ben er.

In 1944 deden de Nieuw Zeelandse troepen over dat zelfde stuk twee weken. Twee weken van een zware fronten oorlog met het verlies van bijna 300 levens. De Chianti was niet eens een heel belangrijk strategisch gebied, maar de Duitsers wilden zich nu eenmaal niet zomaar overgeven en verdedigden meter na meter.

De engelstalige donkergekleurde soldaten werden door de dorpelingen van Tavarnelle Val di Pesa, waar ik woon, voor Amerikanen aangezien en heel lang is bevrijding van ons dorp aan de Amerikanen toegewezen, maar het was het 28e Maori Bataljon dat het dorp binnenreed.

Mijn NieuwZeelandse vriendin Jill Gabriel woont hier al 25 jaar en is getrouwd  met de voormalige burgemeester van Tavarnelle, Stefano Fusi. Stefano en Jill hebben aangetoond dat het niet de Amerikanen maar de Nieuw Zeelanders waren en Stefano heeft gedurende de afgelopen jaren een aantal boeken  en een tentoonstelling samengesteld over de bevrijding van de Chianti door de Nieuw Zeelandse troepen.

Het laatste boek, 'To the gateways of Florence', werd afgelopen vrijdag officieel gepresenteerd in de Salone dei Dugento in Palazzo Vecchio in Florence. Jill heeft voor de vertalingen gezorgd en nodigde mij uit bij de presentatie aanwezig te zijn.

Het boek is boeiend met gedetailleerde beschrijvingen van de veldslagen en bewegingen van de regimenten, getuigenissen van soldaten en van de plaatselijke bevolking en heel veel foto's van het gebied, wat ik zo goed ken, zo gehavend door de gevechten. Bijzonder zijn de brieven aan de ouders en echtgenotes thuis aan de andere kant van de wereld. Deze mannen, zover weg om te vechten voor de bevrijding van Toscane, in de tropische hitte van de zomer van 1944, stiekem van de kleuren en het landschap genietend.

Waar het regiment de ziekeboeg had wacht ik op de schoolbus in Morrocco

De presentatie was Italiaans officieel met toespraken van de vice burgemeester van Florence, de Nieuw Zeelandse Ambassadeur (die in het Maori begon), van Stefano Fusi, van de huidige drie burgemeesters van de gemeenten die door de Nieuw Zeelanders zijn bevrijd en van een 90-jaar oude jaar oude partizaan, die genant lang uitweek over zijn eigen boek en zijn eigen oorlog.

Het duurde lang, zodat ik het niet laten kon de zaal nog eens goed te bekijken en na te denken over deze belangrijke ruimte in Palazzo Vecchio die niet open is voor het publiek omdat de gemeenteraad er vergadert. De Salone dei Dugento (Duecento, tweehonderd, op zijn Florentijns) voor de volksvertegenwoordiging van 200 man die hier placht samen te komen. Het elegante facetten plafond is gemaakt in 1472 door de gebroeders Benedetto en Giuliano da Maiano.